Unihokej

Gry zespołowe należą do sportów cieszących się ogromnym zainteresowaniem ze strony kibiców. Dotyczy to w takim samym stopniu piłki nożnej, koszykówki, siatkówki czy hokeja na lodzie. Właśnie zasady obowiązujące podczas gry w hokeja dały początek całkiem nowej dyscyplinie, jaką jest unihokej. Jej początki sięgają lat pię

dziesiątych ubiegłego wieku, a grać zaczęto na terenie Stanów Zjednoczonych. Wkrótce potem moda na ten sport przywędrowała do Europy. Na początku dużą popularnoś

zyskał on w Holandii i Szwecji, przede wszystkim wśród studentów. Współcześnie czołowe miejsca na mistrzostwach świata, organizowanych co dwa lata, zajmują najczęściej zawodnicy pochodzący z Czech, Szwajcarii, Finlandii i Szwecji. Obywatele innych krajów również wykazują chę

rywalizacji, dzięki czemu unihokej zyskuje ciągle nowych zwolenników. W Polsce to wciąż stosunkowo nowy sport, którego początki datuje się na lata dziewię

dziesiąte minionego stulecia. Dziś grę tą popularyzuje się głównie w szkołach i na uczelniach wyższych. Daje to ogromne szanse na wyłonienie grupy zawodników zdolnej walczyc z najlepszymi o tytuły mistrzowskie. Chcąc zwróci

uwagę młodzieży na unihokej, podkreśla się zwykle brak skomplikowanych zasad obowiązujących podczas tej gry. Do meczu stają dwie drużyny liczące po sześciu zawodników. Każda drużyna składa się z pięciu rozgrywających oraz jednego bramkarza. Nad porządkiem na boisku czuwa dwóch sędziów, którzy wspólnie rozstrzygają sporne sytuacje. Zgodnie z regułami, jakimi kieruje się unihokej, w grze chodzi o oddawanie strzałów plastikową piłeczką do bramki przeciwnika. W tym celu posługiwa

się można tylko plastikowym kijem, a właściwie jego dolną częścią. Piłka używana w czasie gry odznacza się bardzo małą wagą i, co charakterystyczne dla dyscypliny jaką jest unihokej, posiada ona 26 dziurek. Mecz może zostać przerwany tylko w niezwykle ważnych dla dalszego przebiegu spotkania momentach. Do takich należą z pewnością strzelenie gola,specjalna 30- sekundowa przerwa na życzenie trenera jednej z drużyn oraz złamanie zasad gry. To ostatnie wiąże się zwykle z nałożeniem kary na niezdyscyplinowanego zawodnika i niesie ze sobą skutek w postaci rzutu karnego dla drużyny pokrzywdzonej. Według przepisów, jakimi rządzi się unihokej, dodatkowe przerwy mają miejsce po zakończeniu każdej z trzech dwudziestominutowych części meczu i trwają dziesięć minut. Wtedy też ekipy zamieniają się stronami na boisku. Zwycięzcą zostaje drużyna, która zdobędzie więcej goli. Jeśli w ciągu całego meczu nie padnie żaden strzał na bramkę, sędziowie ustalają dodatkowy czas na grę. Zdarza się, co prawda rzadko, że i wówczas zawodnikom nie uda się strzeli

gola. Każda drużyna dostaje wówczas pię

dodatkowych możliwości strzału na bramkę przeciwnika. Tym sposobem zwykle udaje się wyłoni

stronę zwycięską.

Początkowo sport ten określano jako hokej podłogowy. Dopiero z biegiem czasu nazwę zmieniono na unihokej. Przedrostek uni- dodano zaś dlatego, by podkreślić, że w grze tej poradzi sobie każdy, zarówno młodszy, jak i starszy zawodnik. To doskonała rozrywka dla wszystkich dbających o dobrą kondycję fizyczną.