Tenis stołowy

Po koniec XIX wieku środowisku brytyjskiej arystokracji dokuczał brak rozrywek sportowych. Typowa angielska pogoda czyniła niemożliwym uprawianie tak lubianego tenisa ziemnego pod gołym niebem, a gra w pomieszczeniu zamkniętym nie cieszyła się jeszcze popularnością. W takich okolicznościach narodziła się nowa dyscyplina sportu, tenis stołowy. Znacznie odbiegał on pod względem reguł i używanego sprzętu od sportu znanego nam dzisiaj, ale w szybkim tempie zyskiwał pokaźne grono zwolenników. Duża zasługa w tym samych Anglików, którzy odbywali liczne podróże po Europie, a nawet Stanach Zjednoczonych i usiłowali zainteresować miejscową ludność ping- pongiem. Nazwie tej, używanej zamiennie w stosunku do określenia tenis stołowy dały początek dźwięki, jakie powodowała piłeczka odbijająca się od stołu. Miłośnicy tego sportu przywędrowali też do Polski, jednak nie od razu propagowana przez nich dyscyplina napotkała tu na serdeczne przyjęcie. Musiało upłynąć kilkanaście lat, aż odeszło w cień przekonanie, że tenis stołowy to owszem dobra rozrywka, ale odpowiednia tylko dla małych dzieci. Na zmianę tej opinii w pewnym stopniu wpłynęło utworzenie utworzenie w 1926 roku Międzynarodowej Federacji Tenisa Stołowego. W ślad za tym kilka lat później w Polsce narodził się Polski Związek Tenisa Stołowego. Odtąd gra ta cieszyła się coraz większą popularnością, co dało efekt w postaci pierwszego występu reprezentacji Polski w tej dyscyplinie na mistrzostwach Europy. Szczyt zainteresowania ze strony kibiców, i to nie tylko z Polski, przypadł z kolei na lata osiemdziesiąte XX wieku. Zauważył to Międzynarodowy Komitet Olimpijski, który postanowił umieścić tenis stołowy na liście dyscyplin rozgrywanych podczas igrzysk olimpijskich. Rozgrywki w tej dyscyplinie zadebiutowały na olimpiadzie w 1988 roku.

W przeciwieństwie do tenisa ziemnego pole gry stanowi tu blat stołu. Jego środek wyznacza specjalna siatka, którą musi pokonać uderzana paletką piłeczka. Powinna ona jeden raz odbić się od stołu, zanim przeciwnik odpowie kolejnym uderzeniem. Zgodnie z zasadami, jakimi kieruje się tenis stołowy, punkt zdobywa ten gracz, który popełni błąd i nie odbierze piłeczki.Wyróżnia się dwie odmiany tej gry, pojedynczą, kiedy do meczu przystępuje dwóch zawodników i podwójną, kiedy naprzeciw siebie stają pary. Aby zwyciężyć, należy osiągnąć przewagę przynajmniej dwóch setów, choć przepisy w tym zakresie różnią się w zależności od rangi odbywających się zawodów. Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego z upływem czasu dokonała też pewnych zmian, odnośnie reguł rządzących grą. Wprowadzono między innymi większy rozmiar piłki, a także ustalono limit jedenastu punktów, oznaczający dla zawodnika wygranie seta. Innowacje te miały przyczynić się do tego, że tenis stołowy stanie się dyscypliną jeszcze chętniej oglądaną przez telewidzów. Sport ten w porównaniu z dyscyplinami takimi jak tenis ziemny czy badminton charakteryzuje się niesamowitym tempem gry. Wymaga też od zawodników godnych podziwu umiejętności takich jak błyskawiczne reagowanie na zmieniającą się w mgnieniu oka sytuację w trakcie meczu.